γεια σέ όλους! ελπίζω οι περισσότεροι τουλάχιστον να είχατε καλύτερο καλοκαίρι από μένα.. Αντωνία πώς ήταν η Νέα Υόρκη;
προς ενημέρωση όλων δεν πήρα ξανά εκπαιδευτική άδεια.
αυτό μου προκαλεί πολύ περισσότερο άγχος, απογοήτευση και θυμό.
ο περιφερειακός διευθυντής παραδέχτηκε το λάθος τους αλλά....
όπως έχουν τα πράγματα.... δεν ξέρω... μου έρχεται να πετάξω τον υπολογιστή από το μπαλκόνι και να τελειώνω με αυτήν την ιστορία....
από την άλλη πεισμώνω.. θα δείξει ποια πλευρά θα νικήσει...
σας έχει τύχει, να νομίζετε ότι δεν έχετε βρει αρκετά άρθρα κτλ, όλα όπως λέει ο Σταμ; εμένα ναι... και δενξέρω τι να κάνω.. σε επιθέσεις, όπως τις ονοάζω , στη βιβλιογραφία, όλο και ανακαλύπτω κάτι.... αυτό που διαπιστώνω είναι ότι μάλλον ποτέ δεν θα μπορέσω να την ελέγχω όλη τέλεια, επαρκώς όμως ναι.
άσε που βλέπω και εφιάλτες με το Σταμ να μου λέει αυτό το έχεις υπόψη σου; και εγώ να μην το έχω...... θα τρελαθώ μου φαίνεται....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Μαριάννα γειά σου. Δεν ήξερα αν γιόρταζες το 15Αυγουστο για να σου στείλω ευχές, αλλά αν ναι, σου εύχομαι όλα όσα επιθυμείς να γίνουν πραγματικότητα και σύντομα...
Η Ν.Υ. είναι η πιο πλανεύτρα πόλη που έχω βρεθεί. Καταλαβα γιατί ο προπάππος μου όταν πήγε μετανάστης στη Ν.Υ. ξέχασε την οικογένειά του κι έμεινε για πάντα εκεί. Αν είχα πάει μόνη μου μπορεί να το είχα κάνει κι εγώ αυτό. Η Ν.Υ. θα πρέπει να είναι η χαρά του κάθε κοινωνιολόγου-κοινωνικού ανθρωπολόγου κι εν γένει κοινωνικού ερευνητή... Κι ενώ τα κοινωνικά φαινόμενα που αξίζουν ή χρειάζεται να ερευνηθούν είναι σε αφθονία στο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο που πήγα κι από τους τίτλους των βιβλίων που είδα τα προβλήματά τους μοιάζουν να συνοψίζονται σε λέξεις όπως violence, terrorism, και σε ζητήματα επικράτειας και ζητήματα σχέσεων και σεξ, (π.χ. πως να καταλάβεις ότι ο γιος σου είναι γκέι). Ήμουν στο τμήμα κοινωνιολογίας του μεγαλύτερου βιβλιοπωλείου της Νέας Υόρκης και ποια λέξη φαντάζεσαι ότι δε συνάντησα ούτε σε ένα τίτλο βιβλίου; Marx ή έστω Marxism. Τίποτα.
Κατά τα άλλα όλο τον Ιούλιο και το μισό Αύγουστο μετακόμιζα και ξεμπέρδεψα εδώ και μια εβδομάδα περίπου και προσπαθώ να ανασυγκροτηθώ και να αποφασίσω τι θέλω και πάνω από όλα μπορώ να κάνω. Πάντως αυτό που γίνεται με τις εκπαιδευτικές άδειες είναι αισχρό.
Το να σου πω ότι σε νιώθω θα ήταν και υπερβολή και ψέμα. Υποπτεύομαι όμως το άγχος σου και με τρομάζει σαν ιδέα να περάσω κι εγώ στο μέλλον τέτοιες κρίσεις πανικού. Όμως πιστεύω ότι αυτό που περνάς είναι απλώς πανικός κι όχι βάσιμος φόβος, και εν τέλει δε θα μασήσεις και θα τον ελέγξεις και θα βγάλεις και μια υπέροχη δουλειά.
Τώρα τα άλλα που λες για τη βιβλιογραφία και τα νέα άρθρα, νόμίζω πως όλοι μας το περνάμε αυτό κι ούτε εγώ ξέρω πότε έχει σταματημό... Ο δασκαλός μας ίσως κάποια στιγμή να μας έλεγε και πότε θα πρέπει να βάζουμε τελεία.
Καλή δουλειά. Όλα θα πάνε καλά.
Μαριάννα μου πάψε επιτέλους να νιαρούζεις ή διαφορετικά ναι ο κόσμος είναι κακός και οι κακοί δεν είναι στις φυλακές, γιαυτό σκάσε και δούλευε! Μπορείς!!!
Δημοσίευση σχολίου