Καλησπέρα,
θα ήθελα τη γνώμη όσων έχουν την εμπειρία και μη σχετικά με τις δυσκολίες διεξαγωγής έρευνας.
Συγκεκριμένα ο προβληματισμός μου είναι αν έχει νόημα να πιέζουμε το υποκείμενο του δείγματός μας να μας παραχωρήσει μία συνέντευξη ή να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο..
αν πιεστεί το υποκειμενο και αν υποθέσουμε ότι πράγματι δεν το χάνουμε από το δείγμα μας, δεν είναι πολύ πιθανό να είναι επιφυλακτικό, ίσως και λίγο ερριστικό επειδή "βρήκαμε ΄τρόπο να το καταφέρουμε" ; κατά πόσο λοιπόν μια τέτοια συνέντευξη ιδιαίτερα θα στηρίζεται στις βάσεις που επιθυμούμε σύμφωνα με την βιβλιογραφική ανασκόπηση στη στη μεθοδολογία;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Μαριάννα καλησπέρα
Δεν απαντώ επειδή ξέρω μέσα από σχετικό διάβασμα, αλλά περισσότερο διότι ταυτίζομαι μαζί σου στο πρόβλημα.
Πριν λίγο καιρό είχα μια δύσκολη εμπειρία με υποκείμενα έρευνας που σε κάποιες, όχι λίγες περιπτώσεις, είχαν για πολλούς και διάφορους λόγους αντιστάσεις στο να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιό μου. Η συμπεριφορά μου δεν ήταν απόλυτα ίδια σε κάθε περίπτωση αλλά αποτελούσε αντίδραση στη δράση τους. Βασικά 'μέτραγα' συνεχώς τα όρια που μου άφηναν, ώστε αφενός να εξαντλήσω κάθε πιθανότητα θετικής απάντησης αφετερου να μην τους εκνευρίσω. Βασικά προσπαθούσα να τους πείσω με διάφορα επιχειρήματα και επεξηγήσεις ανάλογα με την περίπτωση μέχρι που έβλεπα ότι εξαντούνται είτε υπέρ μου είτε εναντίον μου. Μεθοδολογικά δεν πιστεύω ότι η πίεση μπορεί να επηρεάσει τα δεδομένα που θα σου δώσουν και να μην το καταλάβεις...οπότε μάλλον αξίζει να προσπαθήσεις να τους δώσεις να αντιληφθούν γιατί η συμβολή τους είναι σημαντική, τόσο επιστημονικά όσο και για σένα την ίδια, ως πρόσωπο.
Οι λέξεις που έμαθα καλά σε αυτή τη διαδικασία είναι μεγάλη υπομονή, επιμονή, ευεληξία, καλή διάθεση ακόμα και αν δεν έχεις την ώρα της διαδικασίας, ετοιμότητα να απαντήσεις κατάλληλα και πάντα ευγενικά σε ό,τι και αν ακούσεις...και κυρίως μην καταλάβουν ότι δεν πιστεύεις σε αυτό που κάνεις.
Μάλλον δε σε βοηθάω, είναι πολύ εμπειρικά αυτά που σου έγραψα, καλύτερο να ακούσεις ανθρώπους που γνωρίζουν καλά μεθοδολογία και ίσως μπορούν να σου δώσουν και συγκεκριμένες βιβλιογραφικές αναφορές. Απλά ήθελα να μιλήσουμε λίγο για ένα θέμα που και εμένα με έχει προβληματίσει
Καλή δύναμη!
Αντιγόνη
Μαριάννα,
ας πω δυο πρακτικά πραγματάκια που μάλλον δεν θα σε βοηθήσουν και πολύ...
Δεν κατάλαβα εάν το ερώτημά σου αφορά και τη συμπλήρωση ερωτηματολογίων και τη διεξαγωγή συνέντευξης.
Για τα ερωτηματολογία, χωρίς να το έχω δοκιμάσει, νομίζω ότι εάν πιέσεις πολύ επειδή συνήθως δεν θα είσαι μπροστά όταν θα συμπληρώνονται ίσως υπάρξει πρόβλημα, αλλά επίσης νομίζω ότι φαίνεται βλέποντας το ερωτηματολόγιο, οπότε και το απορρίπτεις.
Στη συνέντευξη ίσως είναι πιο σύνθετη και δύσκολη η προσέγγιση, αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι είναι ένα ζωντανό πράγμα, το οποίο είναι στο χέρι του καθενός να γίνει σε κλίμα χαλαρό και εμπιστοσύνης...
Τώρα για την αρχική προσέγγιση θα συμφωνήσω με την Αντιγόνη (που φαντάζομαι πολλά έχουν δει τα μάτια της ανά την Ελλάδα) ότι πάμε λίγο βλέποντας και κάνοντας μετρώντας κάθε φορά τι θα πούμε. Δυστυχώς δια ζώσης ίσως προκύψουν πιο χρήσιμα πράγματα από τη συζήτηση που μάλλον θα πρέπει να κάνουμε... Σε αυτήν μπορούμε να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας από την προσπάθεια προσέγγισης, τους τρόπους (κεφαλοκλειδώματα κτλ...)
Ένα δικό μου άγχος πχ. είναι μήπως στην προσπάθεια να έχω ένα καλό κλίμα χάνω ευκαιρίες να βγάλω απόψεις που βρίσκονται σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Ελπίζω αυτή η εντύπωση να μην προκύπτει από τη δική μου αδυναμία όπου συνήθως έχω μια χαλαρή και ευχάριστη (για να μην πω κάτι χειρότερο) προσέγγιση του άλλου, αλλά από το γεγονός ότι οι άνθρωποι που έχω μιλήσει, έχουν δεχθεί και άρα έχουν ήδη μια θετική στάση απένταντί μου.
Σίγουρα πάντως νομίζω ότι πρέπει να βρούμε χρόνο για μια τέτοια συζήτηση επί της ουσίας και όχι πάντως πολύ γενική και θεωρητική...
Κάτι που με απασχόλησε και μένα το θέτει άμεσα ο Άγγελος: Αν και ποιες ομοιότητες/διαφορές στην προσέγγιση και στην αξιολόγηση της ποιότητας των δεδομένων έχουν τα ερωτηματολόγια από τις συνεντεύξεις και ειδικότερα τα διάφορα είδη συνέντευξης σε σχέση και με τις θεωρητικές/μεθοδολογικές μας παραδοχές( π.χ. grouned theory για σένα). Δεν ξέρω, το μόνο που σκέφτομαι ότι ίσως να μπορώ να σου πω και να έχει νόημα είναι ότι έχω 2
βιβλία μεθοδολογίας μόνο για τη διεξαγωγή ποιοτικών ερευνών που αν ήδη δεν έχεις, θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι χρήσιμα. Ίσως μάλιστα αν συμφωνήσουμε ότι κάτι μας λένε να μπορούμε από αυτά να ξεκινήσουμε και μια πιο συγκεκριμενη κουβέντα στα ζητήματα αυτά, όπως λέει ο Άγγελος.
Είναι:
-Silverman, D.(2005)Doing qualitative research. SAGE
- Silverman, D. (ed.)(2004) Qualitative research. Theory, methodology and practice. SAGE
Επειδή εγώ ξέρω ότι η Μαριάννα μιλάει για συνεντεύξεις, θα πω το εξής: αρχικά δεν έχει νόημα να πιέζεις κάποιον που δεν έχει διάθεση συνεργασίας είτε είναι μαθητής, φοιτητής, καθηγητής, συνεντευξιαζόμενος ή ότι άλλο. Από την άλλη, όταν παίρνουμε συνέντευξη μόνο από όσους είναι πρόθυμοι, αυτό θα χρειαστεί να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας στα συμπεράσματά μας, γιατί θα έχουμε μόνο "ένα κομμάτι του ουρανού"... Αυτό (μπορεί και να)σημαίνει ότι ο υποψήφιος διδάκτορας, ως εκπαιδευόμενος ερευνητής, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει και σε δύσκολες περιστάσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι επιβάλλοντας ένα πλάνο σκέψης ή συνέντευξης, αλλά βρίσκοντας τρόπους, περισσότερο έμμεσους παρά άμεσους, να καταλάβει και να ερμηνεύσει τις αρνήσεις: Έχουν να κάνουν με ψυχολογικούς, ατομικούς ή με θεσμικούς λόγους, για παράδειγμα; Αν τα καταφέρει θα έχει ενδείξεις και για το "υπόλοιπο κομμάτι του ουρανού"!
Εγώ πάλι αυτό που έχω να πω είναι πως η άρνηση ενός υποκειμένου σημαντικού στο δείγμα θα πρέπει να είναι από μόνη της ένα εύρημα. Μπορεί να μη μας επιβεβαιώνει ή όχι την αρχική μας υπόθεση αλλά να καταδεικνύει κάτι άλλο. Από την άλλη τη μεριά είναι εύκολο με πολλούς και διάφορους τρόπους να εκβιάσουμε απαντήσεις κι ακόμα και να προκαλέσουμε τα αποτελέσματα της έρευνας. Αυτό όμως είναι που θέλουμε τελικά??? Για όλα τα παραπάνω θα μπορούσα να παραθέσω και βιβλιογραφία και...και...και... που να δείχνει ποιο είναι το επιστημονικά ορθό και την ηθική στην έρευνα. Όμως περιορίζομαι στο να σου εκφράσω μια δική μου θέση που είναι πιο πολύ και δικός μου προβληματισμός...
Καλησπέρα, αν και τα είδα αργά.... μαθάίνω όμως....θα σκεφτώ όμτι λέτε αν και συμφωνούμε σε βασικά, Αντιγόνη δεν τα έχω τα βιβλία, έχω διαβάσει άρθρα όμως αυτού και έχω διαβάσει εννοείται πολλά άλλων. δε νομίζω ότι πάσχ στο να ερμηνεύσω μια άρνηση, αλλά περισσότερο στο να τη δεχτώ, όταν ξέρω "πως έκανα τη δουλειά μου καλά" έχω συναντήσει και άλλους ενδοιασμούς και αναβλητικότητες γενικώς, που όμως κατάφερα να πάρω τελικά συνέντευξη στην οποία θέλω να πιστέω ότι βγήκαν και πολλά.
Άγγελε, δεν καταφέραμε να μιλήσουμε ούτε για την ποιότητα ούτε διεξοδίκότερα για τις συνεντεύξεις, θα ήθελα κάποια στιγμή να το κάνουμε
Αθανασία σε ευχαριστώ πολύ για τη μετάφραση που σου ζήτησα
Δημοσίευση σχολίου